Skip to main content

De Bomen­rid­ders Dordrecht hebben voor het eerst bij de bezwaar­schrif­ten­com­mis­sie van de gemeente gezeten over een door ons ingediend bezwaar tegen een door de gemeente aan zichzelf verleende vergun­ning. Hoe gaat zo iets?

Wij lezen in Dordt Centraal dat er vergun­ning is aange­vraagd voor de kap van één linde in de Willem Maris­straat, Krispijn. We gaan kijken om welke boom (één linde? Welke?) het gaat. Fietsend in een lege straat valt niet te ontdek­ken welke linde in de lange rij die de straat rijk is er zo slecht aan toe is dat ie kaprijp zou zijn. We begrij­pen het voorlo­pig niet.

Dan verleent het college vergun­ning. We vragen bij de Omgevings­dienst de vergun­ning met achter­lig­gende stukken op. We vallen van de ene verba­zing in de andere. De vergun­ning is verleend, ofschoon de gemeente volgens de beoor­de­ling in een tabel op basis van eigen crite­ria voor ‘behoud’ zou moeten kiezen — en die crite­ria maken kappen makke­lijk. Toch verleent de gemeente vergun­ning aan zichzelf omdat de wethou­der een toezeg­ging heeft gedaan aan nabije bewoners. Omdat die bij voorkeur in hun voortuin zitten en daar ‘s zomers last hebben van honingdauw.

Honing­dauw is suiker als plakke­rig restpro­duct van ijverige bladlui­zen die vooral de blaad­jes van de linde leegzui­gen om de eiwit­ten. Die blaad­jes bevat­ten weinig eiwit en veel suiker, dus die suiker poepen de luizen uit. De zwaar­te­kracht dumpt die troep in de tuintjes. Vooral als mensen graag buiten zitten, en met een beetje verkeerd staande wind, verstierd die rommel het genoe­gen van die mensen om lekker buiten voor het eigen huis te zitten.

Tsja, wat nu? We gunnen die bewoners een aange­name zomer, zonder plakke­rige troep waar ze iedere dag last van hebben. Maar moet daarvoor die linde wijken? Kan dat ook minder ingrij­pend? Iedere boom in de stad heeft een functie die door de klimaat­cri­sis alleen maar belang­rij­ker wordt. Iedere boom in zo’n straat is onder­deel van een leefge­bied voor insec­ten, vleer­mui­zen en andere planten. Het aanzicht van de straat wordt verminkt als je één boom weghaalt.

We hebben bezwaar gemaakt en dat werd vorige week behan­deld in een digitale zitting. We hebben ons op inhou­de­lijke argumen­ten beroe­pen, maar ook op juridi­sche: de gemeente houdt zich niet aan zijn regels, de gemeente schept een prece­dent om overal in de stad beschermde bomen die ook honing­dauw of iets anders parasi­tairs verto­nen weg te halen, een wethou­der heeft zich aan de wet te houden, dus bedenk iets dat wèl binnen de wet en je eigen regels past. Zoals het aanpak­ken van de bladluis, oorzaak van de hinder, met biolo­gi­sche bestrij­ding (biobestrijding.nl). Larven van lieve­heers­beest­jes zijn dol op bladlui­zen, effec­ti­vi­teit 70–80%.

Vanaf 4 april zal de commis­sie laten weten wat ze het college van b&w advise­ren te doen met de verleende vergun­ning. We wachten dat met gerust hart af. Zodat we daarna samen met de bewoners en de gemeente gaan zoeken naar een oplos­sing voor het honing­dauw-probleem met behoud van de linde. Honderd procent weg gaat het probleem niet, maar levende wezens, zoals bomen, hebben óók ruimte nodig. Daar blijven we voor strijden.

Lees ook het AD artikel: ‘Kap Linde Krispijn vormt gevaar voor alle Dordtse bomen’