Column 33
Dinsdag 10 september hebben wij bericht gekregen over ons bezwaar tegen de kap van een grote moerascipres in een achtertuin aan het Vrieseplein. Het bezwaar hadden we ingediend samen met twee omwonenden. De gemeente heeft ons in het gelijk gesteld en de verleende vergunning ingetrokken. We hebben dus, samen met de omwonenden, ‘gewonnen’. Hoera vooral voor de boom! Kennelijk heeft het zin in bezwaar te gaan tegen een kapvergunning waar we het echt gloeiend mee oneens waren.
Maar wat duurt dat lang! De vergunning is door de ‘eigenaar’ van de moerascipres in november 2023 aangevraagd, ze is verleend in december, wij hebben bezwaar gemaakt in januari 2024, er is een hoorzitting geweest in februari, we hebben nog uitvoerig (kunnen en moeten) reageren op (vaak onzinnige) ambtelijke adviezen en (opportunistische) argumenten van de aanvrager, de laatste keer begin augustus. En dan nu de beslissing: toch geen kapvergunning. Tot onze opluchting blijkt de gemeente gevoelig voor onze argumenten.
Wat kunnen we hiervan leren:
- Gelukkig is een gezonde boom die geen wortelschade aan fundamenten veroorzaakt en in een particuliere tuin staat – zoals in dit geval – niet zo maar vogelvrij. Er is positieve precedentwerking dat het loutere feit dat de boom groot is in een kleine tuin niet om die reden gekapt mag worden;
- Zelfs het feit dat de boom flinke wortelopdruk veroorzaakt verandert dat niet. Zolang de wortelopdruk niet in de openbare weg optreedt moet de gebruiker van de tuin daar maar genoegen mee nemen en naar alternatieve oplossingen zoeken om de tuin toegankelijk te houden, in dit geval voor kantoorpersoneel dat buiten wil zitten;
- De gemeente stelt in zijn besluit om de vergunning in te trekken ook dat een aanvrager maar moet aantonen dat andere maatregelen dan kap buitensporig duur zijn. Dat lukte deze aanvrager niet (en maar goed ook!);
- De gemeente tuint ook niet in de last-minute drogreden die de aanvrager had aangevoerd dat de boom zonnepanelen zou hinderen. Die panelen liggen er niet eens, de boom staat ten noordoosten van het pand. Schaduwwerking is er dus hooguit s’zomers, en dan heel vroeg in de ochtend. Gelukkig heeft de rechter al eerder bepaald dat een boom niet gekapt mag worden als de boom er eerder was dan de zonnepanelen. De ene vorm van energietransitie (panelen) mag de andere vorm van klimaatadaptatie (koelte, schaduw en biodiversiteit) niet in de weg zitten;
- Tot slot, en daar zijn wij nog het meest blij om, neemt de gemeente de logica over dat als je de nadelen van een boom met minder ingrijpende maatregelen dan kap kunt compenseren, dat dan kap niet aan de orde is. Dat begint te lijken op wat de gemeente zelf in zijn Bomenprogramma opschrijft: “nee, niet kappen, tenzij”.
De aanhouder wint – zij het met veel inspanning, voor die ene boom. Daartoe zijn wij Bomenridders geworden op het Eiland van Dordt.