Skip to main content

Thijs Blom verwijt de gemeente toe te geven aan ‘klimaat­gekte’ door te weige­ren twee bomen in Stads­pol­ders te kappen, omdat de buurt last heeft van wortels. “Op het risico af dat ik nu de Bomen­rid­ders op mijn dak krijg…” bepleit hij kap en herplant van meer nieuwe bomen.

Wij Bomen­rid­ders staan buiten deze gewei­gerde kap. We weten niet hoeveel last deze kernge­zonde bomen veroor­za­ken. De bijdrage van ‘laten staan’ aan het remmen van klimaat­ver­an­de­ring vergt inder­daad nog véél meer nullen dan hij al noemt (“0,00036%”).

Maar geluk­kig neemt de gemeente zijn eigen uitgangs­punt (“nee, niet kappen, tenzij”) einde­lijk serieus. Waarom zouden we gezonde bomen voortij­dig vellen? Per saldo sneuvelt nog steeds meer kroon­vo­lume (= het blader­dek dat de top van de boom siert) dan dat er bij komt. Bijdrage van onze bomen aan verkoe­lende schaduw, zuurstof­pro­duc­tie, wegvan­gen van fijnstof en de leefom­ge­ving voor mens, dier en plant neemt nog steeds af.

Blom neemt de bomen­kap op de Dokweg als voorbeeld: “dat doen we toch gewoon en zetten er meer terug?”. Inder­daad, de gemeen­te­lijke logica zegt dat je kunt vergroe­nen door groen weg te halen. Met de belofte dat het allemaal véél groener wordt. Onder­tus­sen zijn we wel twee mensen­ge­ne­ra­ties lang bestaand groen kwijt.

Nee, het laten staan van twee bomen die wellicht voor hinder zorgen redt het klimaat niet. Maar het schept wel een (door ons gewenst) prece­dent: zo doen we dat hier in Dordrecht niet meer. We verwach­ten dat deze weige­ring bij de rechter stand houdt, na alle rechter­lijke uitspra­ken over de onhoud­baar­heid van doorgaan op de ‘gewone’ weg. Kappen moet ‘ongewoon’ worden en blijven, ondanks ‘hinder’ voor klagers en ontwerpers.

Lees de Column: Dordt Centraal online

en  artikel AD-Dordrecht

Buurt baalt van bomen, maar college wijkt niet: ‘Schade vervelend, maar geen reden voor kap’