Skip to main content

De Bomen­rid­ders Dordrecht heten niet voor niets die van Dordrecht. Maar als iemand van buiten een beroep op ons doet, dan doen we mee. Vooral niet om juridi­sche proce­du­res te begin­nen, maar als het moet…

Een raads­lid in Hardinx­veld-Giessen­dam vernam van ons vanwege het voorkó­men van kap van een Japanse linde. Hij vroeg om steun bij het behoud van een majes­tu­euze plataan vlak bij het station.

Het is zoals wel vaker qua ruimte­lijke inrich­ting, groen­be­houd en discus­sie in de lokale gemeen­schap ingewik­keld. Er komt op de plek van een voorma­lige dorps­school een wooncom­plex voor beschermd wonen. De opdracht­ge­vende stich­ting vraagt een project­ont­wik­ke­laar een bouwplan te maken en houdt zich van de domme over de conse­quen­ties die dat heeft voor het pronk­stuk van het voorma­lige school­plein: de plataan. Het bestem­mings­plan staat bouw op een deel van de kavel toe, maar ondui­de­lijk is of dat ook gaat over de plek waar de plataan staat. Juridisch gedoe dus.

Vanaf dat de school werd geslo­ten was er discus­sie over wat er voor in de plaats moest komen, maar dat is bij de vaststel­ling van bestem­mings­plan in 2017 beslecht: maatschap­pe­lijk, dus ruimte voor beschermd wonen. Kort daarna is een kapver­gun­ning verleend voor de plataan. Er ontstaat opnieuw onrust in de omgeving: moet die boom wel weg? Kan het bouwplan niet anders? Zoals dat gaat, terwijl de besluit­vor­mers dachten al alle proce­du­res doorlo­pen te hebben. Frustra­tie alom en nieuw juridisch gedoe.

Inmid­dels is de kapver­gun­ning verlo­pen. Maar het gemeen­te­be­stuur lijkt gegij­zeld door de ontwik­ke­laar: “als je die in de gemeente noodza­ke­lijke voorzie­ning voor beschermd wonen wil hebben, dan gaat het op mijn voorwaar­den”. Dus moet de boom weg. 

Hier komen veel dingen samen. 

  • De druk op de ruimte neemt toe, we willen heel veel op weinig plek;
  • We weten dat we ‘stede­lijke’ omgeving moeten vergroe­nen, maar als je geen grenzen stelt legt het weinige groen dat daar ís het loodje;
  • We zouden teveel regel­tjes hebben. Daarom gaat de nieuwe Omgevings­wet uit van “ja, mits”, niet “nee, tenzij”. Parti­cu­lier initi­a­tief moet ruimte krijgen, niet gehin­derd door “niet in mijn achter­tuin”. Dat die regel­tjes er zijn om de omgeving leefbaar te houden? Dat is maar hinder­lijk, voor projectontwikkelaars;
  • Parti­cu­lier initi­a­tief, ook al is het voor een goed maatschap­pe­lijk doel (zoals beschermd wonen) houdt vaak geen rekening met klimaat, biodi­ver­si­teit of welk milieu­as­pect ook. Dat is een collec­tief, en dus niet hún probleem.

Om dit soort idiotie te stoppen hebben we nodig:

  • Betrok­ken omwonen­den die het belang zien van het behoud van zo’n iconi­sche boom, in en buiten de gemeenteraad;
  • Besef bij ontwik­ke­laars dat behoud van iconisch groen, zoals deze plataan, een nieuw­bouw­pro­ject juist aantrek­ke­lij­ker maakt;
  • Een gemeen­te­be­stuur dat bereid is ‘oude’ plannen tegen ‘klimaat’licht te houden. 

We gaan dat raads­lid helpen, we hopen op steun vanuit de lokale bevol­king in Hardinx­veld-Giessen­dam, we schake­len lande­lijke organi­sa­ties in (Bomenstich­ting), maar we hopen vooral op het gezonde verstand van de dorps­ge­meen­schap: bedenk dat we de klimaat­cri­sis alleen op wereld­schaal kunnen afzwak­ken, maar dat dat veel lokale actie vereist. Zoals het behoud van een monumen­tale plataan! Dat geldt in Hardinx­veld-Giessen­dam niet minder dan in Dordrecht….

 John Steegh
@johnsteegh

Eerder gepubli­ceerd op Het eiland van Dordrecht, natuur­lijk groen en duurzaam.