Column 29
Participatie?
Met enig opgetogen enthousiasme zijn wij Bomenridders Dordrecht ingegaan op de uitnodiging om mee te denken over de herinrichting van de Spuiboulevard, zoals wij eerder hebben meegedacht over het herontwerp van het Weizigtpark. Ook bij andere initiatieven en projecten weet de gemeente Dordrecht ons inmiddels te vinden, zoals het Oudland bij de Noordendijk, het Kompas (Nieuw Drechtster college) en de Bouwhuys-locatie in Wielwijk. Te twaalfder ure hebben we ook nog mogen aanhoren waarom op de Dokweg de magistrale populieren moesten verdwijnen, namelijk voor ‘vergroening van de stadsentree’.
Van dat enthousiasme is niet veel meer over. Konden we bij sommige projecten nog denken dat we net op tijd op een rijdende trein sprongen herkennen we inmiddels een heel ander patroon.
Dat ziet er als volgt uit: “we hebben al uitvoerig met andere betrokken partijen overlegd en dit is het resultaat; u mag meedenken over de kleur van de stoeptegels, de rest staat vast”. Of: “U hebt eerder geen expliciet bezwaar gemaakt tegen deze kap, dus u had het kunnen weten”. Of: “Dit project loopt al jaren, alleen toevallig nú hebben we de bomen moeten kappen, want het broedseizoen kwam er aan; maar we wilden toch nog even horen wat jullie er van vinden”. Een variant daarop: taal noch teken op al onze ideeën en suggesties, de schelp heeft zich voorlopig gesloten, “want het is al moeilijk genoeg”.
Vanaf 1 januari 2024 heeft ook Dordrecht zich te houden aan de nieuwe Omgevingswet. Daarin is ‘participatie’ van omwonenden, betrokken bedrijven en alle relevante maatschappelijke organisaties bij nieuwe ontwikkelingen verplicht. De gemeente sorteert daar kennelijk op voor: nodig iedereen uit voor overleg. Alleen: de werkelijkheid van het Stadskantoor verandert niet zo maar met een nieuwe wet. In die werkelijkheid wordt eerst ieder plan tot in detail uitgewerkt en worden interne compromissen gesloten, soms tussen wethouders, vaker tussen afdelingen. Dan worden derden uitgenodigd ‘om mee te denken’. Waarna ieder alternatief idee, hoe effectief ook, met bovenstaande redeneringen van tafel wordt geveegd en het interne compromis wordt ‘verdedigd’. Daarbij horen we vrijwel altijd een procedureel argument: “dat is al besloten” (door wie en waarom?), “dat doet er niet meer toe” of “het is al besloten, daar valt niks meer aan te doen”. En “dus hoeven we ook niet meer te beargumenteren waarom jullie ideeën inhoudelijk niet kunnen”. De megafoon gaat gewoon een tandje hoger om het eigen plan onze oren in te bazuinen. En de gemeenteraad? Die hult zich, ondanks ons verzoek om te reageren, in stilzwijgen….
Wil de gemeente, wil het college, wil de gemeenteraad wel echt(e) participatie? Onze voorlopige conclusie is: nee. Want waarom wil de organisatie niet aan ons alternatief om de schitterende rij lindes op de Spuiboulevard te laten staan, in plaats van tegen hoge kosten en met grote risico’s voor de bomen deze twee keer te verplanten? Waarom konden de leiperen bij het Koetshuis Weizigt niet gewoon blijven staan? Waarom kwamen uitgerekend dezelfde populieren die op de Dokweg stonden en die nu gekapt zijn prominent voor in een animatiefilmpje over “de vergroening van de stadsentree” nota bene op de site van de gemeente zelf? Waarom zijn alle ideeën die wij aanreiken “helaas niet mogelijk”?
Dus gaan we gewoon door met de strijd, met uw hulp. Daarom: https://www.bomenriddersdordrecht.nl/bomenridders-dordrecht/doneren/
@johnsteegh
@bomendordrecht